Smacznie, słodko, nowocześnie

Niejednokrotnie oglądając przeróżne programy na kanałach kulinarnych w przepisach pojawiała się tajemnicza polenta. Zawsze zastanawiałam się co to jest? i czy u nas można to gdzieś kupić. Jak zwykle ciekawość nowych smaków wygrała. W dobie internetu szybko znalazłam informację na temat owego produktu i podzielę się z wami nabytą wiedzą. Oczywiście adnotacja będzie głównie dla tych co to po raz pierwszy mają styczność z polentą a nic o niej nie wiedzą.  Polenta- pochodzi z Włoch i jest rodzajem gotowanej papki z mąki lub kaszki na wodzie. Podawana z różnymi dodatkami. Podobno początkowo była przygotowywana z żyta*i prosa. W innych poza włoskich rejonach np. Grecji wykorzystywane były inne zboża np. jęczmień. W zasadzie można ją nazwać półproduktem, ponieważ wykorzystywana jest jako baza lub dodatek do różnych dań. Współcześnie najbardziej znaną wersją polenty jest intensywnie żółta masa wykonywana z mąki, lub kaszy kukurydzianej. U mnie również taka wersja będzie przedstawiona, cho...

Moi drodzy choć za oknami czuć już wiosnę, to na świeże owoce czy też warzywa przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać. Jak za pewne wiecie nie stronię od zdrowego żywienia i prócz tego, że na blogu dominują słodkości to od czasu do czasu prezentuję wam zdrowsze i alternatywne wypieki. Tak będzie i dzisiaj... Studiując jedną z książek Silvany de Lauro o wypiekaniu chleba znalazłam ciekawy przepis na chlebek a właściwie placek. Do jego wykonania będziecie potrzebować mąki z cieciorki, odrobiny soli i pieprzu, wody i oliwy z oliwek. Oczywiście nie byłabym sobą gdybym nie dodała czegoś od siebie, toteż i tym razem pokreśliłam smak odrobiną ziarna sezamowego. Wyszło zdrowo, pysznie i nieco odmiennie.  Placek jest przysmakiem pochodzącym z kuchni liguryjskiej i toskańskiej. Przygotowywany w prosty sposób na kształt okrągłego, płaskiego wypieku. Najważniejszym składnikiem jest tutaj wspomniana mąka z nasion ciecierzycy, której zalety można by wymieniać bardzo długo. Prócz tego że jest skarb...

Ostatnio prezentowałam wam moje wariacje na temat włoskich catuccini i dzisiaj będę kontynuowała tę podróż. Właściwie tak jak pisałam wcześniej catuccini ( przepis tutaj  )to odmiana innych ciastek, które znane są pod nazwą biscotti. Nazwa biscotti oznacza dwukrotnie pieczone. Przepis tradycyjnie zawiera migdały, czasem orzechy piniowe. Ja nie byłabym sobą gdybym czegoś od siebie nie dodała, lub czegoś nie zmieniła. Także tym razem proponuję wam odmienną wersję ciasteczek, które są obłędnie migdałowe w smaku, a nadziane suszoną  soczystą wiśnią Bakalland i orzechami nerkowca oraz tradycyjnymi surowymi migdałami. Receptura nieco inna niż ta na catuccini, ale zapewniam was że po drugim pieczeniu ciastka będą tak samo kruche, lekko twardawe i pełne smaku. To co jest ich ogromną zaletą, to że możecie je przechowywać bez obaw powyżej jednego tygodnia choć nie wiem czy nie znikną w mgnieniu oka. Zatem w mleku czy w zbożowej kawie ? A wy w czym najchętniej zanurzycie wasze biscotti...

            Nie jest tajemnicą, że włoska kuchnia jest jedną z najsmaczniejszych na świecie. Zależy w zasadzie co kto lubi, a jeśli chodzi o mnie to należę do grona jej wielbicieli. Dzisiaj coś z kategorii klasyka gatunku, czyli Cantuccini. Słowem wyjaśnienia są to podłużne ciastka dwukrotnie pieczone. Bardziej znane są pod nawą biscotti, ale Cantuccini to są dłuższe i bardziej delikatne. Pochodzą z rejonu Toskanii i najczęściej maczane są w kawie. Klasycznie występują w towarzystwie migdałów oraz mają cytrusowy aromat. Kruche nieco twardawe, chrupiące z dużą dozą dowolnych orzechów to idealny dodatek do popołudniowej kawy bądź herbaty. U mnie Cantuccini w wersji czekoladowej w towarzystwie pistacji z dodatkiem białej czekolady oraz skórki cytrynowej. Zapraszam.  Składniki:  4 duże jajka (L) 1 żółtko 350 g cukru drobnego 10 ml ekstraktu waniliowego 320 g mąki pszennej  60 g kakao ciemnego 1,5 łyżeczki sody oczy...